Een boek schrijven met het hele gezin, dat lijkt me geen makkelijke opgave. Hoe hebben jullie het aangepakt?
Bart “Het thema van de Boekenweek is ‘Bij ons in de familie’ en wij mochten reflecteren op ons eigen gezin. Iedereen schreef een eigen deel. We hebben allemaal aan mijn vrouw Yolanda verteld waar we het over wilden hebben, zo was er geen overlap.”
Splinter “En ook weer wel, want in al onze bijdragen bleken twee dingen terug te komen: onze hond Bril, die is vernoemd naar Martin Bril – een goede vriend van mijn vader – en het thema vergankelijkheid.”
Wat hebben Bril en vergankelijkheid met elkaar te maken?
Splinter “Hond Bril was dertien jaar bij ons, maar is inmiddels overleden. Ze was de spil van ons gezin. Eigenlijk staat Bril symbool voor die vergankelijkheid. Er is altijd iemand die als eerste uit het gezin vertrekt, waardoor het bouwwerk langzaam uit elkaar valt.”
Bart “Nu zij dood is, dient de vraag zich aan wie de volgende is die het gezin gaat verlaten. Dat maakt het heel indringend.”
Splinter “‘Pas op je veters’, zei mijn vader vroeger tegen mij. Nu waarschuw ik hem voor een opstapje. De rollen keren om. Ik doe vaak alsof dat niet bestaat, maar toen ik ging schrijven kon ik er niet omheen. Tegen papier kan je niet liegen. Het zorgen hebben om en het zorgen voor je ouders hoort bij het leven. Dat zal voor veel mensen herkenbaar zijn.”
In welke boeken of verhalen vinden jullie zelf herkenning?
Bart “De columns van Martin Bril. Hij schreef vaak over hoe zijn dochters opgroeiden. Verhalen gevuld met liefde, zonder sentimenteel te worden. Ik vind ook herkenning in de muziek. Teksten van The Kinks en de Stones en punkbands als The Sex Pistols en The Clash vind ik inspirerend. Zij zijn mijn voorbeelden.”
Splinter “Voor mij zijn dat Prince en David Bowie. Zij lieten me zien dat je niet in één hokje hoeft te passen. Qua werk niet, maar ook niet qua uiterlijk of liefde. In de boeken van Gerard Reve vond ik ook herkenning. Mijn broers waren helemaal wild van Turks fruit, maar dat vond ik niet zo spannend. ‘Misschien moet je eens iets van Reve lezen’, zei mijn vader toen. Toen ik in Taal der liefde de scène las waarin Reve een man ziet in een fluwelen broek ‘met billen die als heuveltjes klaarliggen’, dacht ik: wat gebéurt hier?”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 11. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Elselien van Dieren
