Piet Paulusma: ‘Ik kan nog jaren door’

Na 23 jaar SBS stapte Piet Paulusma over naar Omroep MAX. ‘Ik denk nooit: zat ik maar binnen. Ook niet als ik bijna uit mijn broek waai. Buiten maak ik ook de gekste dingen mee.’

Je werkte bij KPN Telecom toen je besloot je in het weer te verdiepen. Waarom het weer?

“Op kantoor stond tussen de middag de radio aan. We luisterden dan naar Hans de Jong en Jan Pelleboer. Zeker in de winter, als iedereen wilde schaatsen. In écht koude winters werd het altijd weer spannend: komt er een Elfstedentocht? Dus zei ik thuis: het weer lijkt me wel interessant, daar ga ik me eens mee bemoeien. In 1978 heb ik bij Teleac de cursus meteorologie besteld, inclusief meetapparatuur. Ik heb eindeloos met mijn neus in de boeken gezeten. Tijd om de cursus ook op televisie te volgen had ik niet, want ik draaide ook nog plaatjes bij een bar-dancing.”

Wat verklaart je populariteit?

“Het is een optelsom, denk ik. Op locatie uitzenden betekent ook dat ik de mensen erbij kan betrekken. Wij samen maken het programma. En verder: ik houd er niet van het weer ingewikkeld te maken. Meteorologische termen, waarom zou ik die gebruiken? Mensen willen weten wat voor weer het wordt. Pelleboer gaf de dag een cijfer, ik doe het net even anders. Als het lekker zonnig en warm wordt en het waait niet te hard, dan krijgt het terrasweer van mij een 8.”

Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?

“Om kwart voor zes sta ik op. Mijn eerste uitzending voor Omrop Fryslân is al om halfzeven, dus ik ga meteen aan het werk. Ik heb een nieuw datasysteem laten bouwen, daar staat het weer in voor de hele wereld, tien dagen vooruit. De weerkaart voor Nederland moet ik soms een beetje bijstellen en dan kunnen we los. Gedurende de dag ben ik nog een paar keer op de radio, ook bij Radio 5 en soms bij RTV Noord. Voor Omroep MAX nemen we ’s middags op. En tussendoor werk ik mijn website bij.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 16. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Annemieke Lenssinck