Wibi Soerjadi: ‘Ik doe nooit iets half’

Vliegtuigen en zandzakken: pianist Wibi Soerjadi legt op een beeldende manier uit wat zijn jonge leerlingen in ‘Podium klassiek masterclass’ anders kunnen doen. ‘Als tiener was ik net zo leergierig en gretig.’

Is er iets dat je wil doorgeven in de masterclass waarmee dit seizoen van ‘Podium klassiek’ begint?

“Het belangrijkste is dat de leerlingen studeren met hun hoofd en spelen met hun hart. Eerst heel lang studeren, oefenen en nog meer oefenen. Daarna alles vergeten en spelen op gevoel. Dat leidt er ook toe dat iedereen een stuk anders speelt: dezelfde noten met andere emoties. Verder reik ik allerlei dingen aan. Ze moeten alleen gebruiken wat voor hen werkt, wat bij ze past.”

Wat herken je van jezelf in die talenten?

“Dat gretige, dat had ik ook. En in het spelen zie ik dingen die ik ook zo speelde. Tegelijkertijd hebben ze allemaal een heel eigen stijl, terwijl ze aan dezelfde piano zaten. Ik zou ze met ogen dicht aan hun spel herkennen.” 

Je vergelijkt piano spelen met zandzakken tillen en vliegtuigen laten vliegen. Waarom?

“Dat heb ik van mijn vader. Hij was doctor in de wiskunde, maar legde alles heel eenvoudig en duidelijk uit. Dat probeer ik ook. Met die zandzakken bedoel ik dat iemand zwaarder moet spelen, het vliegtuig is de melodie die in de lucht moet blijven hangen.” 

Wat voor advies zou je aan je jongere zelf geven?

“Er zijn duizenden technische dingen die ik hem zou kunnen vertellen, maar of hij alles ook echt begrepen zou hebben… Bovendien is het de vraag of het iets veranderd had. Er zijn bepaalde stadia waar je doorheen moet. Vooral door zelf fouten te maken. Heel veel fouten.” 

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 37. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer