Maria Fiselier: ‘Ik wil iets positiefs bijdragen’
Mezzosopraan Maria Fiselier is sinds 2022 het gezicht van klassiekemuziekprogramma’s bij Avrotros. Ook presenteert ze het ‘Prinsengrachtconcert’. Ze voelt zich thuis in de spotlights. ‘Het podium heeft me altijd getrokken.’
In haar appartement in de Berlijnse wijk Prenzlauer Berg bereidt Maria Fiselier zich voor op het Prinsengrachtconcert. “Ik heb er veel zin in”, zegt ze aan de telefoon. “Ik mag dit jaar mijn eigen presentatieteksten schrijven, zodat het iets persoonlijker wordt. Best lastig. We leven in een nare tijd, met al die vreselijke beelden uit Gaza en Oekraïne. Het voelt raar om dan met glamourdingen bezig te zijn. Ik wil mijn ogen daarvoor niet sluiten, maar moet ik daar als publiek figuur dan ook iets over zeggen? Ik denk veel na hoe ik mijn bekendheid kan inzetten om iets positiefs bij te dragen aan de wereld. Anders vind ik het loze roem.”
Maria woont al bijna tien jaar in de Duitse hoofdstad, waar ze in vaste dienst was bij de Komische Oper Berlin. Twee jaar geleden liep haar relatie met een collega stuk, maar ze besloot voor hun dochtertje in de stad te blijven. “Ik heb een moeilijke tijd achter de rug”, bekent ze. “De scheiding was heftig. Mijn partner vormde mijn wortels in Berlijn en ik moest me echt van hem losmaken. Ik heb nu een fijn eigen huis hier. Sare woont half bij hem en half bij mij. Dat werkt goed. We wonen tien minuten van elkaar.”
Hoe was het voor jou als familiemens om in het buitenland te gaan wonen?
“Pittig. Al was ik me daar nog niet zo van bewust toen ik naar Berlijn verhuisde. Ik was jong en vrijgezel: het voelde vrij en spannend. Ik heb me daar echt in gestort. Nu ik ouder ben en een kind heb, voel ik soms de behoefte om dichter bij mijn familie te wonen. Dat is toch mijn basis, mijn échte thuis. Ik voel me nog steeds heel Nederlands. Berlijn is een fantastische stad, maar Duitsers zijn toch wat afstandelijker. Daarnaast werk ik tegenwoordig vooral in Nederland. Mijn agenda is daar altijd overvol en in Berlijn vrij leeg. Hier ben ik vooral mama en bereid ik dingen voor, zoals nu. Omdat mijn ex-partner hier een vaste baan heeft, kan ik Sare niet zomaar meenemen. Ik wil dat ze een goede relatie met haar vader houdt. Toch denk ik er steeds vaker over om terug naar Nederland te gaan en daar woonruimte te zoeken. Nu slaap ik daar altijd bij familie en vrienden of in hotels, soms in vier verschillende bedden in een week. Dat is best zwaar en onrustig.”
Je komt uit een familie van bekende operazangers en ook je zussen Eva en Anna zingen. Waren jullie een soort familie Von Trapp uit ‘The sound of music’?
“Haha. Volgens mij wel, ja. Muziek speelt bij ons een grote rol. Bij een familiefeest of verjaardag zingen we driestemmig ‘Lang zal ze leven’. Ik heb dat altijd als heel fijn ervaren, nooit als druk. Het zelf zingen werd erg gestimuleerd en was vanzelfsprekend. Ik zong eerder dan dat ik praatte. Als er een bonte avond was op de middelbare school met muziek of toneel stond ik steevast op het podium. Die plek heeft altijd een grote aantrekkingskracht op me gehad. Soms denk ik wel eens: ben ik dan narcistisch, haha? Zonder dollen: als ik op een podium sta, ben ik thuis.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 34. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf