Kefah Allush: ‘Ik heb geleerd om altijd om het licht te zien’

In zijn nieuwe programma ‘Vuurtorenverhalen’ trekt Kefah Allush langs acht Nederlandse vuurtorens. Dat zijn meer dan alleen gebouwen: het zijn bakens die mensen houvast bieden. ‘De belangrijkste bakens in mijn eigen leven zijn vrouwen.’

Waarom vuurtorens?

“Het zijn fascinerende objecten in het landschap, die zo verbonden raken met hun omgeving dat mensen er een relatie mee krijgen. Dat geldt niet alleen voor zeevaarders, die de vuurtorens vroeger nodig hadden om op koers te blijven, het gaat ook op voor de mensen aan land. Zo’n plek heeft betekenis voor de hele omgeving en er hangen zoveel mooie verhalen mee samen.”

Welk verhaal springt er voor jou uit?

“Dat is lastig, want ze zijn natuurlijk allemaal bijzonder. Zoals het verhaal van de toren in Hoek van Holland; de beheerder was vijftien toen hij de vuurtoren behoedde voor sloop. Hij vond het zo jammer dat die afgebroken zou worden dat hij is gaan pleiten bij de gemeenteraad. Dat is gelukt. Inmiddels is het een museum.”

Je hebt een persoonlijke band met deze vuurtoren…

“Klopt. In mijn jeugd woonde ik in Vlaardingen. In de zomer ging ik met vriendjes op de fiets naar het strand bij Hoek van Holland, dat was voor ons een hele reis. Als we in de verte die vuurtoren zagen, wisten we: we zijn er bijna. Het was meer dan een gebouw, het was een herkenningspunt, ons doel. Als we daar waren, kon het plezier beginnen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 43. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Lydia van der Weide