Met heel haar hart geniet Loretta Schrijver van ‘The masked singer’. De schoonheid en het plezier passen bij de manier waarop ze nu in het leven staat. ‘Sprookjes zitten in mijn karakter.’

Wat maakt ‘The masked singer’ zo waanzinnig?

“Ik doe dit nu al vijf jaar en meteen vanaf het begin was het enig. Het is een vrij eenvoudig format: een stel BN’ers wordt in een pak gehesen en vervolgens moeten wij, de panelleden, raden wie erin zit. Dat is niet bepaald ingewikkeld. Al weet ik inmiddels dat het allesbehalve simpel is. Ik heb net weer een appje naar de makers gestuurd met ‘Jongens, jullie hebben jezelf overtroffen. Mooier dan dit kán gewoon niet.’ Maar dat kan blijkbaar wel, want ik stuur ze ongeveer elke week zo’n bericht. Het is een spektakel, met zulke mooie pakken waar bijzondere mensen uitkomen. Ik geniet van de wonderschone optredens en stemmen die tot in het diepst van mijn ziel doordringen. Van een schoonheid, niet normaal. Gisteravond gebeurde het weer dat ik zwaar ontroerd was. Ik was blij dat Gerard Joling eerst het woord nam, zodat ik mezelf kon herpakken. Het was zo overweldigend mooi. Ik ben een heel gelukkig mens dat ik hier bij mag zijn.”

En dan maar raden wie er in zo’n pak zit. Lukt dat nog als je zo geraakt bent? 

“Nee, absoluut niet. We hebben van die opschrijfboekjes en Carlo Boszhard zit naast me bijna wiskundige formules te noteren. We zijn nog niet eens klaar met het opnemen van de hele serie en hij heeft al vier boekjes volgeschreven. Ik amper twee, omdat ik de hele tijd werkelijk waar geen idee heb. Echt, we zijn het domste panel van Nederland.”

Dus gaan jullie elke keer af?

“Dat maakt me helemaal niets uit. Weet je wat het is, voor mij is het een sprookje. Als zo’n prachtig karakter ook nog eens heel mooi zingt, dan heb je me. Dan geloof ik gewoon in de prins die de schone slaapster wakker kust.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 45. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg

Kim-Lian van der Meij hoopt dat ze met ‘Expeditie Armoede’ kan helpen een einde te maken aan vooroordelen over mensen die in armoede leven. ‘Het kan iedereen overkomen.’ 

Wat voor programma is ‘Expeditie Armoede’?

“Het is een zesdelige serie die we samen met het Armoedefonds maken. Elke aflevering laten we twee persoonlijke verhalen zien van mensen die in armoede leven. Ik vraag wat dit voor hen betekent, hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen en welke moeilijke keuzes ze moeten maken. Daarnaast lichten we elke keer twee lokale hulporganisaties uit. Dat zijn vaak lokale initiatieven van vrijwilligers.”

Waarom wilde je dit programma maken?

“Ik wil met name het taboe doorbreken. Vaak hebben we best veel vooroordelen over mensen die echt in armoede leven. In Nederland zijn dat er ongeveer een miljoen, dat wist ik zelf ook niet. Velen van hen voelen schaamte en durven niet om hulp te vragen.”

Waarom durven ze dat niet?

“Door die vooroordelen. Ze krijgen te horen dat het hun eigen schuld is, dat ze lui zijn. Of mensen hebben kritiek op hun keuzes. ‘Je bent arm, maar je rookt wel of hebt een huisdier’. Ik heb die gedachten zelf ook wel gehad. Het is heel makkelijk om vanaf de zijlijn dingen te roepen zonder echt te weten wat iemands verhaal is. Vaak is het niet eens hun schuld dat ze in deze situatie terecht zijn gekomen. Ze zijn bijvoorbeeld ziek geworden, zijn hun baan verloren of hebben schulden van hun partner overgenomen. Het kan iedereen overkomen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 44. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken

De een pluist talloze bakboeken uit, de ander laat alles gewoon op zich afkomen. Wat is de beste voorbereiding op ‘Heel Holland bakt’, dat zondag weer begint? ‘Ik had al moeite met het aanmeldformulier.’

Gaan bakken al een dolle? Bakboeken uit het hoofd leren, nog snel even op les of het gewoon over je heen laten komen? De verse kandidaten van Heel Holland bakt pakten de voorbereiding op de strijd allemaal op hun eigen manier aan.

Anne (29) wilde eigenlijk stage gaan lopen bij een bakkerij. “Dat is er helaas niet meer van gekomen”, lacht de vmbo-docent. “Maar ik ben wel een dag minder gaan werken om te kunnen oefenen voor de wedstrijd. Op mijn vrije dag zat ik met mijn neus in bakboeken en keek ik kookfilmpjes. Thuis heb ik eindeloos geoefend.”

Voormalig stewardess en gastvrouw Antoinette (67) stapte compleet anders in de wedstrijd. “Qua voorbereiding heb ik weinig gedaan”, zegt ze goudeerlijk. “Ik liet het gewoon op me afkomen.” Arts Elise (28) ging juist gericht aan de slag. “Zodra ik iets meer wist over de opdrachten, ben ik mijn ideeën gaan uitproberen. Het ging met vallen en opstaan en het kostte niet alleen flink wat tijd, maar ook heel veel ingrediënten.” Een goede voorbereiding is het halve werk, weet ze. “Al heb ik geen recepten uit mijn hoofd geleerd. Sommige basisrecepten zaten op een gegeven moment wel vanzelf in mijn hoofd omdat ik zo vaak oefende.”

Tips van Janny en Robèrt

Robèrt:

“Koop een vakboek met goede basisrecepten, als je die begrijpt, kun je verder. Oefen met een tijdsplanning. Met je biscuit beginnen is niet altijd slim. Misschien moet je vulling lang opstijven of is het handig om je decoratie vast klaar te hebben. En vraag je omgeving eerlijk te zijn. Is het mooi gaar? Kloppen de smaken?”

Janny:

“Thuis win je de wedstrijd, zeggen we altijd. Zorg voor een plan B. Als je weet dat je nog iets kunt redden, blijf je vanzelf rustig. De ideale kandidaat durft buiten de gebaande paden te treden, met een eigen blik en een eigen smaak. Dat zijn de mensen die ons verrassen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 43. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Tijgerbloed

Joris Linssen is terug met een vlottere versie van ‘Hello Goodbye’. Elke aflevering duurt nog maar 12 minuten, dat past in de huidige tijd. De gesprekken zijn er niet minder mooi om. ‘Bij ons voelen mensen zich gehoord.’

Waarin verschilt deze nieuwe reeks van voorgaande seizoenen?

“De afleveringen zijn met twaalf minuten een stuk korter dan voorheen, maar het zijn er dus ook veel meer. We zagen dat korte filmpjes op TikTok en Instagram miljoenen keren werden bekeken. Ook wij zoeken naar nieuwe vormen en manieren om de kijker te bereiken. Hoe kunnen we zorgen dat zo veel mogelijk mensen ons programma zien? Daarom zitten de mooiste gesprekken nu met z’n tweetjes in een aflevering.”

Wat is de kracht van het programma?

“Ik denk dat het de tijdgeest ademt. Moderne ontwikkelingen waar we in Hilversum verhalen bij zoeken, komen uit zichzelf voorbij. Internetdating, regenbooggezinnen, we komen het allemaal tegen. We hebben geen rare kunstgrepen nodig om diversiteit in het programma te brengen, op Schiphol is die altijd er al.”

Welk verhaal maakte dit seizoen de meeste indruk?

“In aankomsthal vier zagen we een stoere man staan met lang haar en een ruige baard. Hij droeg een motorjack. Hij zag er dus uit als een echte biker, maar dan met een grote bos bloemen en een ballon in zijn handen. Ik was meteen geïntrigeerd.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 42. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Wouter Luijken

Na een sabbatical en het schrijven van een boek is Evelien de Bruijn aan een nieuw hoofdstuk begonnen: haar eigen radioshow. Ondertussen koestert ze haar vrijheid. ‘Ik moet niet wachten met leven tot ik met pensioen ben.’

Je maakt Evelien! nu vijf maanden. Hoe bevalt het?

“Heel goed. Ik vind het onwijs leuk. Het is heel eervol, maar tegelijk ook gek om nu een eigen programma te hebben. Het is wel wennen.”

Hoezo?

“Hiervoor zat ik vijf jaar lang op Radio 10 bij Ekdom in de morgen, eerst als nieuwslezer en daarna twee jaar als sidekick. Ik had altijd Gerard tegenover me; nu zit ik in mijn eentje voor de microfoon, dat vind ik soms nog wel een uitdaging. Ik praat nu tegen een denkbeeldige luisteraar. Mijn man Paul (Van der Lugt, oud-zendercoördinatorbij NPO 3FM, red.) zei laatst: ‘Weet je wat je moet doen? Een foto van iemand neerzetten en daartegen gaan praten.’ Dat is een oude radiotruc. Wanneer ik een specifieke vraag aan de luisteraars stel, reageren ze heus wel, maar over het algemeen zijn ze gewoon lekker aan het luisteren. Ik draai veel muziek en uiteindelijk ben ik er om de mensen te plezieren, niet om naar hun feedback te vissen.”

Voordat je bij NPO Radio 2 begon, nam je een sabbatical van zes maanden. Waarom was je daaraan toe?

“Deze baan kwam pas op mijn pad toen mijn sabbatical er alweer opzat, het was puur toeval dat het zo mooi aansloot. De hoofdreden was dat ik gewoon heel moe was. Ik vond de ochtendshow met Gerard Ekdom onwijs leuk, leerzaam en supergezellig, maar ik merkte op een gegeven moment dat het me meer energie kostte dan dat het me opleverde. Ik heb altijd geprobeerd om in het weekend mijn vertrouwde leven te blijven leiden, met veel feestjes en gezelligheid. Soms voelde ik op zondagavond dat het iets te gezellig was geweest. Ik wilde echt leuke dingen met Paul blijven doen, al was het ter compensatie voor de rest van de week, waarin ik ’s avonds al om negen uur naar bed moest. Al met al begon mijn reservebatterij een beetje op te raken. We hebben onder meer een mooie reis naar Nieuw-Zeeland gemaakt. Ik heb trouwens niet alleen vakantie gevierd: ik heb tijdens mijn sabbatical ook een boek geschreven.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 41. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx