Terwijl de wereld wankelt, is klein geluk vaak dichterbij dan gedacht. Deze zomer staan we stil bij die kleine momentjes van verrukking en plezier. Deel 3: Wat maakt Joris Linssen gelukkig?

Hou je van de zomer?

“Net als bij leeftijden heeft ook elk seizoen zijn charme, ik leef in het hier en nu. Sommige mensen hebben een herfst- of winterdip, maar dat herken ik totaal niet. Wat niet wil zeggen dat ik niet naar de zomer verlang. De zomer heeft een bepaalde lichtheid: het groen, de geuren, temperatuur, dat vind ik wel fijn. Aan het begin van de zomer heb ik meestal opnamen voor Boeddha in de polder, een ontzettend fijn programma over spiritualiteit waarin ik heel wat avonturen aanga. Dat is een heel leuke bijvangst van televisie maken.”

Maakt avonturen aangaan jou gelukkig?

“Absoluut. In de zomer van 2022 deed ik voor Boeddha in de polder mee aan SoloQuest: ik was 48 uur lang helemaal alleen in de Drentse natuur; zonder telefoon, zonder afleiding, alleen met mezelf en de stilte. Aljo Bril, de survivalgids die me begeleidde, zei dat ik mijn totemdier zou tegenkomen, een dier waarmee je eigenschappen deelt, dat kracht geeft. Wat zou het zijn? Een wolf, een das, een reebok? De eerste nacht deed ik geen oog dicht. In mijn dunne tentje dacht ik bij elk geritsel een wolf te horen. De tweede nacht besloot ik me over te geven. Klaar om mijn totemdier te ontmoeten, sliep ik als een roos. Toen Aljo de volgende ochtend vroeg of ik mijn totemdier had ontmoet, zei ik: helemaal niet! Het enige dier dat ik had gezien was een mestkever. Aljo vertelde heel enthousiast dat dit in het oude Egypte een heilig dier was. En dat het bij me paste, met het schild om zich heen, maar ook het vermogen om te vliegen.”

Heeft geluk voor jou vooral te maken met buiten je comfortzone gaan?

“Ja, dat klopt. Dingen waarvan ik denk: ‘Waarom doe ik dit eigenlijk? Waarom ga ik niet gewoon lekker thuis in de tuin zitten?’ Een uitdaging aangaan en die volledig doorvoelen, daar word ik gelukkig van. Het heeft te maken met op de toppen van mijn kunnen zijn, met alleen daarmee bezig zijn, waardoor er niets anders meer is. Het is zoals het nemen van een ijsbad. Mijn hele lichaam zegt ‘Doe dit niet! Te koud, stop hiermee!’, maar het gevoel dat ik krijg als ik het toch doe, is onbeschrijflijk. Alle zintuigen gaan aan. Het is een gelukzalig gevoel waarbij ik heel alert ben en echt alles openstaat. Dat vind ik heerlijk.”

Wat doe je, naast een ijsbad nemen, om in die staat te komen?

“Je maakt mij niet gelukkig met een vakantie in een resort waar je in principe niet uit hoeft. Vorig jaar zijn mijn vrouw en ik naar Schotland gegaan, om de ruim 150 kilometer lange West Highland Way te lopen. Wildkamperen soms, een rugzak vol spullen. Zo zwaar dat je denkt ‘waarom doe ik dit?’ Dat heb ik ook heel vaak gedacht tijdens de 20, 30 kilometer die we per dag liepen. Warm, dat zweterige ding op je rug, momenten waarop het pijn begint te doen. Daar zit dus precies de uitdaging in.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 28/29. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg 

Terwijl de wereld wankelt, is klein geluk vaak dichterbij dan gedacht. Deze zomer staan we stil bij die kleine momentjes van verrukking en plezier. Deel 2: Wat maakt Sosha Duysker gelukkig?

Wanneer ben jij echt gelukkig?

“Voor mij zit geluk niet in grootse en meeslepende dingen. De clichés zijn gewoon waar; het zit in eenvoud, in samenzijn met vrienden en familie. Ik kan heel blij worden van een weekend bij mijn vader in West-Friesland, helemaal als mijn drie zussen en broertje er ook zijn. Mijn vader kookt, en wij zitten aan tafel te kletsen en lachen. Bij de familie Duysker is het nooit stil; we zijn nogal een levendig gezin. Als het mooi weer is, gaat de tuindeur open en worden de kussentjes naar buiten gehaald. Op een dekbedje op het gras liggen en dan met z’n allen naar de blauwe lucht staren. De zomer heeft iets looms, iets ontspannends. Als mijn vader ’s avonds wat hout onder het afdak vandaan haalt, luidruchtig takken breekt en een kampvuurtje maakt, is het helemaal een topdag.”

Wat maakt je dan zo gelukkig?

“De verbondenheid. Als mens onderschatten we het belang van qualitytime. Niemand heeft het eeuwige leven, ook je ouders niet. Dus is tijd met elkaar belangrijk. Ik heb de afgelopen tijd veel gewerkt, waardoor ik heel veel feestjes en verjaardagen heb geskipt omdat ik te moe was. Elke avond moest ik me focussen op de volgende dag. Het vroeg een soort topsportmentaliteit: op tijd naar bed, gezond eten en niet drinken. Dat is voor mijn dierbaren niet altijd makkelijk denk ik, maar ze begrijpen het wel. Als zo’n drukke periode achter de rug is, dan zoek ik ze op. Met mijn zus naar een festival – ook zo fijn in de zomer.”

Je was elf toen je moeder overleed. Wat doet dat met je besef van geluk?

“Ik wist al heel jong dat er een moment komt waarop het leven stopt. Soms voelt dat heel cru en oneerlijk. Ik denk dat ik toen onbewust heb besloten dat ik alles uit het leven wilde halen. Je moet er gewoon het beste van maken.”

Hoe uit zich dat?

“Laatst was ik in Kenia voor Amref Health Africa, waarvan ik ambassadeur ben. We zouden een alternatief ritueel voor meisjesbesnijdenis bijwonen en moesten heel vroeg in de ochtend op pad. Slaperig stond ik bij het ontbijt, waar een man werkte die zó positief was. ‘Good morning, nobody has seen this day!’ riep hij. Dat vond ik zo’n mooie benadering. ‘Niemand heeft deze dag nog gezien, let’s go!’ Een dag vol nieuwe kansen.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 26/27. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg 

Terwijl de wereld wankelt, is klein geluk vaak dichterbij dan gedacht. Deze zomer staan we stil bij die kleine momentjes van verrukking en plezier. Deel 1: waar wordt Frits Spits echt gelukkig van?

Wat betekent geluk voor jou?

“In harmonie leven met de mensen van wie je houdt en met je omgeving; de natuur, het klimaat en onze samenleving. Als je daar een zeker evenwicht in kunt bereiken, dan spreek ik van geluk.”

Hoe ziet dat gelukkige evenwicht er bij jou uit?

“Ik heb een heel goede verhouding met mijn kinderen en kleinkinderen. Dat er een nieuwe liefde op mijn weg is gekomen is meer dan geluk, dat is een wonder. Dat dit me nog mag overkomen, had ik nooit gedacht. Het verdriet na het overlijden van mijn vrouw was heel diep, maar daardoor besef ik ook dat ik heel gelukkig ben geweest. Dat verdriet is misschien ook wel nodig om te kunnen beseffen wat geluk is. Zonder pech en tegenslag, kun je niet echt voelen wat geluk betekent. Al mijn hele leven mag ik mezelf een gelukkig mens noemen, ik heb dat altijd gekoesterd.”

Is in tijden als deze de zomer een fijne periode voor je, waarin niets hoeft en moet?

“Ja, precies dat. Alles ligt een beetje stil, de tijd waarin je eropuit trekt om plekken in de wereld te bekijken die mooi zijn en de moeite waard. Dat hoeven geen bijzondere plekken te zijn. Ik denk dan aan alle vakanties die ik met mijn gezin heb doorgemaakt. Dat waren gelukkige vakanties. Geluk ligt dichterbij als je meer vrije tijd hebt. Als je voortdurend werkt, maakt dat werk je misschien wel gelukkig, maar écht geluk zit in ontspannen zijn. Gelukkig zijn met de mensen van wie je houdt, daar is tijd voor nodig. En die tijd heb je in de vakantie natuurlijk meer. Ik ben niet zo van de wintervakanties, die van de zomer zijn het gelukkigste. Ik kan me geen zomervakantie herinneren die niet leuk was.”

Welke sprong eruit?

“Daar moet ik even over nadenken… Dat was in Frankrijk, ik weet niet hoe lang geleden. Met mijn vrouw en de kinderen kanode ik over de Ardèche. Dat was zo volmaakt, het was echt fantastisch. De zon scheen, het ruisen van de rivier. We vielen steeds uit de boot – ik vooral – en iedereen lachte. Het was geweldig om te doen. Zo’n dag die helemaal perfect was.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 25. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Deborah Ligtenberg 

Carolien Borgers laat zich in ‘Opium op Oerol’ verrassen door de soms abstracte voorstellingen op het Terschellingse theaterfestival. ‘Ik vertel op televisie wat ik daarbij voel.’

Welk soort muzikanten komt langs in je radioprogramma ‘Muziekcafé’?

“De toegankelijke. We maken elke zaterdag een mix met bekende en minder bekende muziek in een café met bier en bitterballen. Het grappige is dat op zo’n plek ontoegankelijke dingen toegankelijk worden.”

Muziekcafé’ is een opstapje voor ‘Opium op Oerol’?

“Dat zou ik niet zeggen, maar ook daar moet je de bereidheid hebben om verrast te worden. Als je meteen denkt: dit is stom, ik snap het niet, gaat het niet werken. Ik zat een keer bij een voorstelling: Artificial by nature van Annelinde Bruijs en Yannick Noomen, over twee AI-robots. Die maakten met hun voeten figuren in het zand. Heel abstract en het duurde ook nog anderhalf uur. Maar die tekeningen en de ritmische teksten werkten meditatief en ik vond het prachtig.” 

Wat ga je doen in ‘Opium op Oerol?

“Vooral mijn ervaring delen. Via mij zijn de kijkers als het ware bij de voorstellingen, elke dag een. Theater kun je heel erg analyseren en in perspectief plaatsen. Dat doe ik ook graag, maar dat is nu niet mijn rol. Ik onderga het en vertel wat ik erbij voel.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 24. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer

Het Nederlands elftal begint de WK-kwalificatie met wedstrijden tegen Finland en Malta. Jeroen Stekelenburg interviewt al tien jaar de spelers na de wedstrijd. ‘Het interview hoef ik niet te winnen.’

Wat verwacht je van Oranjes openingstweeluik van de WK- kwalificatie?

“Ze zouden wel eens een hoop goals kunnen gaan maken. Ik ben optimistisch, dus ik denk Finland uit 1-3 en Malta thuis 7-0. Het Nederlands elftal is goed bezig.”

Wat vind je zo mooi aan het Nederlands elftal?

“Ik hou heel erg van voetbal en sport maakt veel los, daardoor is het belangrijk. Het heeft niks met Studio sport te maken, maar ik vond het echt geweldig dat er vorig jaar zomer 100.000 mensen bij het EK naar Dortmund reden om op een plein te feesten. Ik zou daar zelf niet tussen gaan staan, maar dat zegt wel iets over hoe de sport leeft.”

Je mag wel al tien jaar de Oranjespelers na afloop van de wedstrijd interviewen. Hoe is dat?

“We noemen het wel eens gekscherend de journalistieke afwerkplek. Het is een bijzonder soort gesprek met scherp afgebakende kaders. Officieel duren die interviewtjes negentig seconden, al weten we ze regelmatig op te rekken tot twee of drie minuten. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met de gesprekken op het Binnenhof met politici. Iedereen weet wat er gaat gebeuren: de speler weet dat, ik weet dat en de kijker ook. Wat voor- en nadelen heeft, want daardoor heeft het iets van een toneelstukje. Toch probeer ik wel op mijn eigen manier, om het hier en daar nog een beetje verrassend te maken. Al lukt dat de ene keer beter dan de andere.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 23. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Maarten van der Meer