Irene Moors: ‘Voor mij was het goed zo’
Irene Moors doet dan wel mee aan ‘Het perfecte plaatje op reis’, tegenwoordig is ze nog weinig op televisie te zien. Moors werkt achter de schermen als coach van tv-talent.
Je bent vanaf deze week te zien in ‘Het perfecte plaatje op reis’. Waarom zei je ja tegen dit programma?
“Ik was al eens eerder benaderd en het programma leek me toen heel intens en buiten mijn comfortzone. Je moet het maar durven: in de moeilijkste houdingen op de grond liggen of de vreemdste outfits bedenken voor die ene originele foto. Maar toen ze me vertelden dat dit seizoen in Italië zou plaatsvinden, tja… Dat vind ik een fantastisch land. Heerlijk eten, prachtig weer. Ook de andere deelnemers spraken me aan – dat vind ik belangrijk, dat je met een gezellige groep mensen op pad bent. Toen ik hoorde dat Wim Kieft mee zou doen, was ik helemaal om. Wat een held was dat. In zijn beginjaren als voetballer had ik stiekem wel een beetje een crush op hem.”
Ben je competitief? Het programma heeft een wedstrijdelement…
“Kijk: als je meedoet, wil je natuurlijk maar één ding en dat is niet als eerste naar huis gaan. We hadden vooraf een paar bijeenkomsten waarin we alvast een en ander konden leren over fotobewerking, compositie en de technische mogelijkheden van de camera die we kregen. Ik keek tijdens die lessen om me heen en zag iedereen lekker luchtig bezig met van alles, terwijl ik dacht: ik begrijp hier helemaal niets van! Als ik dan naar Wim keek, was ik even gerustgesteld: ik was blijkbaar niet de enige. Maar: áls ik iets doe, doe ik het wel serieus. Op mijn creativiteit vertrouwde ik, maar het technische stuk… Daar ben ik voor de opnamen vol op ingedoken. Zelfs in mijn vakantie op Curaçao was ik er nog mee bezig, ik heb daar ter plekke een professionele fotograaf gezocht om tips en advies te vragen. Totdat ik voelde: nu heb ik wat houvast, nu kan ik het loslaten en vakantie vieren.”
Je werkt tegenwoordig veel achter de schermen, als coach van een nieuwe generatie presentatoren. Wat geef je hen mee over het televisievak?
“Ik ben er een jaar of vijf geleden mee begonnen en het voelt als een logische, fijne stap. Het geeft me voldoening om mijn ervaring op deze manier in te zetten. Ik kan anderen iets leren over presenteren en daarnaast probeer ik vooral om ieders unieke talenten naar voren te halen. Je moet als presentator een beetje opvallen, iets eigens hebben. Anders ben je braaf en inwisselbaar, dat is zonde. Ik vind het geweldig om te zien als de mensen die ik begeleid zichtbaar groeien in hun vak. Het is een totaal andere tijd voor televisiemakers en zij maken er het beste van in deze huidige mediawereld. Dat houdt mij net zo goed scherp en betrokken.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 20. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Eveline Helmink