Wanneer wist je dat je acteur wilde worden?
“Op de lagere school riep ik al dat ik naar de toneelschool wilde. Dat was best opmerkelijk, want we gingen thuis nooit naar toneelvoorstellingen, mijn ouders waren meer muziekgericht. Ik vond het heel leuk om een rol te spelen, zoals Sinterklaas. Dat deed ik toen al, daar zijn foto’s van. Wat ook opmerkelijk was: ik was knetterverlegen. In de brugklas heb ik de eerste drie maanden mijn mond niet opengedaan. Totdat er een bonte avond was en ik een leraar nadeed. Iedereen vond dat heel grappig. Opeens was ik van die mysterieuze jongen een populaire figuur geworden. Van het ene naar het andere uiterste, dat was een grote beloning. Ik leerde met gek doen spanningen oplossen. Toen ik jong was, was ik vooral bezig met grappig zijn. Pas later zocht ik naar de lachende traan. Ik speel graag tragikomische rollen, zoals in De marathon en nu in Tweede Hans.”
Waarom is dat?
“Omdat het leven nu eenmaal ook zo is. Het is soms helemaal niet leuk. De combinatie hilarisch en verdrietig is fijn om mee te werken.”
Hoe ziet dat er in het geval van Hans uit?
“Hans heeft met zijn vrouw Marleen en uitwonende dochter een comfortabel leven. Hij is daar tevreden mee en heeft het erg naar zijn zin in het tuincentrum waar hij altijd heeft gewerkt. Hij is nog echt van het oude stempel; neemt veel tijd voor de klant, heeft niets met online bestellen. Het tuincentrum wordt na een overname gereorganiseerd en Hans gaat er met een regeling uit. Hij worstelt daar mee. Het is een nieuwe fase in zijn leven, die hem ook veel brengt.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 17. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
