Philip Freriks: ‘Parijs had de dramatiek die ik miste’

In 1968 stond Philip Freriks vooraan bij de studentenopstand in Parijs. Voor In de voetsporen van de jaren 60 keerde hij terug naar de plekken van toen. Een feest der herkenning.

Het was ook hét decennium waarin je zelf volwassen werd. Maakte dat het voor jou extra bijzonder om te maken?

“Zoals voor elke generatie zijn de jaren rond je achttiende de vormendste en vaak mooiste. Schrijver Remco Campert vond niet voor niets de oorlog de mooiste tijd van zijn leven, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Op die leeftijd zoeken jongeren hun grenzen op.”

Wat is je het meest bijgebleven van de vroegste jaren 60?

“Vanaf eind jaren 50 ging iedereen er financieel enorm op vooruit. We gingen voortaan met het gezin op vakantie naar het buitenland, dat was wat. Een enorme cultuurschok. Mijn moeder stond in de jaren 50 nog te zweten achter de wastobbe, nu had ze een wasmachine. En de muziek veranderde, dat begon in 1957 met Bill Haley met ‘Rock around the clock’. Dat waren rebelse klanken, waar we op dansten. Toch was het toen nog heel braaf en conformistisch allemaal. Van seksuele losbandigheid was geen sprake, dat kwam pas later. Jongens en meisjes raakten elkaar wel aan, maar verder niet. Mannen, ook scholieren, droegen allemaal nog een colbertje. Ook The Beatles toen ze in 1963 naar Nederland kwamen. We hebben voor de nieuwe serie opnames gemaakt met de inmiddels overleden fotograaf Eddy Posthuma de Boer. Hij wist nauwelijks wie ze waren toen zijn krant hem erop afstuurde. Hij moest ‘die groep uit Engeland’ volgen en dacht: het zal wel. Bleek het een geweldig fenomeen te zijn. Het feit dat ze iets meer dan gemiddeld lang haar hadden, maakte hen tot iconen en rebellen.”

En er kwam televisie. Daarop waren beelden te zien van de Cubacrisis in 1962 en de moord op John F. Kennedy in 1963. Was dat van invloed op jouw keuze om journalist te worden?

“We interviewen Koos Postema voor deze serie. Het was namelijk het begin van de actualiteitenrubrieken op tv en hij presenteerde bij de VARA Achter het nieuws. Ik miste geen enkele uitzending. Ze brachten het nieuws uit verre landen, maar ook allerlei taboedoorbrekende onderwerpen. Met mijn klasgenoten van de hbs in Iedereen had het daar over. Het had een soort dramatiek die ik in Nederland miste. Als journalist kon ik bij zulke gebeurtenissen vooraan staan, was mijn gedachte.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 01. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf