Marieke Schatteleijn: ‘De natuur is om te koesteren’

Marieke Schatteleijn (45), de altijd stralende boswachter uit BinnensteBuiten, heeft een missie. Ze wil haar liefde voor de natuur overbrengen op haar kijkers. ‘Ik hoop dat iedereen zich er bewuster van wordt hoe intiem onze relatie met de natuur is.’

Is er een moment geweest dat je echt je hart verloor aan de natuur?

“Ja, dat was in Frankrijk, de Dordogne om precies te zijn. Daar voelde ik me zó thuis. Ik ging er elke zomer met mijn ouders en broer heen. Dan gingen we dagelijks op avontuur, de bossen in. ’s Avonds keken we naar de immense sterrenhemel en als ik daarna naar bed ging, hoorde ik de wilde zwijnen rond ons huisje scharrelen. Op die plek was ik me er voor het eerst van bewust hoe gelukkig ik me voelde in de natuur. En de eerste keer dat ik bergen zag, dat was magnifiek. Als kind had ik er de woorden niet voor, maar ik voelde meteen dat dit groter was dan mijzelf, dat dit al heel oud was en altijd zou blijven. Al was ik nog zo klein, ik voelde er de vergankelijkheid van mijn eigen bestaan. Tegelijkertijd wist ik me verbonden met die grootsheid. Een magische ervaring.”

Was boswachter worden een logische beroepskeuze?

“Nog voor ik naar de middelbare school ging bleek al uit testjes dat dit goed bij me zou passen. Maar toen zag ik dat niet voor me; een boswachter, dat was toch een man die in het bos woonde? Maar na een periode bij Stichting AAP en een nieuwe studie ben ik het tóch geworden. En het past uitstekend bij me, ik zou niets anders willen. Hoewel, misschien was de journalistiek ook iets voor me geweest. Ik hou van schrijven, mijn eerste boek is net uit. Maar als ik journalist was geworden, dan had ik ongetwijfeld over de natuur geschreven. Dat is gewoon míjn onderwerp.”

Van het bos naar de televisie, dat is best een stap.

“Ja, toen ik net was gebeld door KRO-NCRV vond ik het doodeng. Ik bedacht van alles waarom ik nee moest zeggen. Met mijn gezicht op tv, dat durfde ik helemaal niet. Tegelijk wilde ik het diep in mijn hart wel degelijk en wist ik dat ik deze mooie kans om mensen over de natuur te vertellen niet mocht laten glippen. Dus ik waagde het erop en vond het meteen fantastisch. Het mooie is: kinderen schrijven mij nu regelmatig dat ze ook boswachter willen worden. Ik ben het voorbeeld geworden dat ik vroeger zelf heb gemist.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 2. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Lydia van der Weide