Floortje Dessing: ‘Ik ben rustiger geworden’

In haar nieuwe programma 'Floortje gaat mee' reist Floortje Dessing naar Nepal. Onderweg bestudeert ze op diverse plekken de band tussen mens en dier.

Overmorgen ga je weer op reis?

“Ja, ook daar moet ik nog van alles voor regelen. Ik ga naar de Pitcairneilanden bij Tahiti in de Stille Oceaan voor een Floortje naar het einde van de wereld-aflevering over de laatste nakomelingen van de muiters van het schip The Bounty. Omdat er steeds minder voorzieningen zijn, trekken de jongeren weg en dreigt die gemeenschap na driehonderd jaar uit te sterven. Een fantastisch verhaal. Het is een enorm gedoe om er te komen: mijn cameraman en ik moeten mee met een vrachtschip dat er een paar dagen aanlegt en dan weer vertrekt. Het wordt varen, varen, varen. Spekkie naar mijn bekkie.”

‘Floortje gaat mee’ mee is een heel ander programma. Wat is je insteek?

“Het fascineert me al heel lang hoe wij ons als mens verhouden tot dieren. Enerzijds stoppen we ze in kooien en eten we ze op, anderzijds knuffelen we met ze en kopen we duur hondenvoer. Dat is toch gek? Met Jasper, echt een ongelofelijk goede fotograaf die ook biologie heeft gestudeerd, reis ik in drie maanden per auto via het Midden-Oosten naar Nepal. We bezoeken in Roemenië een vrouw die al 25 jaar in een bos beren probeert te redden die jarenlang in circussen zaten of door particulieren in kleine hokken werden gehouden. Die dieren zijn helemaal getraumatiseerd. Ze heeft daar een uitgesproken mening over en vertelt prachtig. Net als de Duitse vrouw in India waar we langs gaan die zich ontfermt over verwaarloosde koeien. Ze hebben een interessante kijk op hoe wij met dieren moeten omgaan.”

Je maakt al 25 jaar reisprogramma’s. Als geen ander heb je gezien hoe de wereld is veranderd. Hoe erg is het?

“Er is zo ongelofelijk veel veranderd, daar gaat mijn nieuwe boek ook over. Toen ik in 1996 voor het eerst in de Mongolische hoofdstad Ulaanbaatar kwam, was het een stadje met één verharde weg waarop naast auto’s ook nog mensen te paard in traditionele kleding reden. Het had één sterrenhotel. Nu is het een wereldstad waarin altijd files staan, met luxehotels, winkels en restaurants. Overal verdwijnt de authentieke cultuur. De wereld wordt er niet leuker op en is zo vol. En het gaat hard: toen ik in 2011 in India was woonden er 1,2 miljard mensen, nu 1,4 miljard. In Nederland maken we ons vaak druk over nietszeggende onderwerpen zoals roddelkanalen op sociale media, terwijl de wereld in brand staat.”

Het hele interview leest u in de Avrobode van week 6. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf