Wat is jouw grootste uitdaging als debatleider?
“Het is een beetje als scheidsrechter zijn bij voetbal. Soms moet je ingrijpen, soms moet je het juist laten lopen. Ik heb dit vorig jaar voor het eerst gedaan en merkte dat er een heel delicate balans is. Als iemand drogredenen gebruikt of echt kwaad wordt moet je sowieso ingrijpen. Maar soms kap je iemand af terwijl die net op weg was om een heel mooi punt te maken. Anderzijds kun je soms denken: ik heb die persoon eigenlijk iets te lang laten doorpraten, want het argument ging uiteindelijk nergens naartoe. Soms is het ook lastig om iedereen een gelijke beurt geven, want er zijn altijd felle types die direct opspringen en beginnen te spreken.”
Dus die moet je dan temperen?
“Ja, want anders nemen ze het hele debat over. Aan de andere kant hoort het ook bij debatteren dat je soms de ruimte opeist en anderen onderbreekt. Maar we hebben gelukkig een driekoppige jury. Die bepaalt of je met jouw misschien wat agressieve stijl van debatteren wint of dat je jezelf daarmee juist diskwalificeert. De jury geeft daar een vakkundig oordeel over.”
Hoe zou jij de jongeren typeren die hieraan meedoen?
“Het zijn heel uiteenlopende jonge mensen. Ook qua opleidingsniveau. Dat gaat van het categoriaal gymnasium in Groningen tot en met het vmbo in Den Bosch. Maar het zijn allemaal personen met een zeer uitgesproken mening. Dat moet natuurlijk ook wel, want ze debatteren met elkaar over grote kwesties. De vijf verschillende thema’s die worden behandeld zijn: woningnood, het klimaat, kansenongelijkheid, de opkomst van het populisme en het feit dat jongeren nu de rekening betalen voor de eerdere keuzes van volwassenen. Het zijn allemaal deelnemers die niet op hun mondje zijn gevallen en vanuit hun eigen belevingswereld die thema’s aansnijden.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 18. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
