Wat dacht je toen jullie hiervoor werden gevraagd?
“Nick en ik deden mee aan het eerste seizoen, toen het nog De beste zangers van Nederland heette. Daar hadden we zulke goede herinneringen aan. Dus toen Jan Smit door overmacht het niet kon opbrengen om dit seizoen te doen, zeiden we meteen ja. Ik was er wel gespannen over, want ik heb nooit eerder gepresenteerd, maar het beviel me ontzettend goed. Mooie gesprekken met vakgenoten, dat is de kern. Ik zit daar niet als interviewer maar als muzikant, liefhebber en gesprekspartner. Het ging eigenlijk vanzelf.”
Wat was jouw kippenvelmoment?
“Een van onze gasten zingt ‘Papa’ van Stef Bos. Zelf verloor ik mijn vader toen ik vijftien was. Als ik dat nummer hoorde liep ik altijd weg, het was te pijnlijk. Tijdens de opnames kon ik niet anders dan die drie minuten uitzitten. Het kwam keihard binnen. Wat een diamant is dat nummer. Dat was voor mij de eerste keer dat ik huilde op camera.”
De opnames zijn op Ibiza, wat voegt zo’n eiland toe?
“Het is belangrijk om zo’n programma op te nemen op een plek waar je niet makkelijk naar huis kan. Als we het in Nederland zouden maken, dan kiest de helft ervoor om na de opnames lekker in de auto te stappen: ‘Ik zie jullie morgenochtend weer.’ De kracht is dat er vriendschappen worden gebouwd. De eerste dag zijn er geen opnames, dan ga je lekker samen lunchen en komen de gesprekken los. Per dag wordt de band hechter. De opnames zijn al bijna een jaar geleden en onze groeps-app is nog steeds actief, dat zegt genoeg.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 35. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Tijgerbloedteksten
