Dit seizoen is opgenomen in coronatijd. Wat is er anders?
“Teruggaan naar de sfeer van vroeger en de persoonlijke gesprekken, dat blijft. Alleen gaan we niet naar het buitenland. Met uitzondering van de eerste aflevering waarin we een vrouw bezoeken op Ibiza. Die was al opgenomen. Eerder gingen we ook niet elke aflevering naar het buitenland. Alleen als daarvoor aanleiding was. Maar het geeft het programma wel extra kleur en een exotisch tintje. In ruil daarvoor behaalde een van onze redacteuren speciaal een dronediploma. Zij maakt nu prachtige filmische dronebeelden van de plekken in Nederland.”
Je presenteert dit al sinds 2008. Begint het niet te vervelen?
“We maken maar zes of acht afleveringen per jaar. Dus telkens zit er een lange periode tussen. Na een tijdje word ik dan weer gretig en denk ik: welke verhalen krijg ik nu weer te horen? Zo was ik dit seizoen erg onder de indruk van Verona. Zij werd tot haar zestiende gehersenspoeld door haar fanatieke Jehova’s getuigenfamilie. Op haar vierde moest ze al op een podium deurgesprekken oefenen. Ze vierde nooit verjaardagsfeestjes en kreeg geen snoep. Zoiets had ik nog nooit gehoord.”
Het draait allemaal om jeugdherinneringen. Waarom zijn die zo belangrijk?
“Het is misschien cliché, maar wat je op de middelbare school meemaakt vormt je. Sommige meisjes zijn echt op een voetstuk gezet. Voor hen is de realiteit later – als ze dezelfde dingen meemaken als anderen – soms best confronterend. Niet iedereen ziet haar uiterlijk achteraf als iets positiefs. Veel vrouwen werden niet voor vol aangezien en ervaarden vooroordelen. Zoals een advocate die ze eerst niet wilden aannemen bij een groot advocatenkantoor. Ze zeiden: ‘Jij bent zo knap, jij kunt nooit hersens hebben’, maar dan subtieler.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 25. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Carlijn Schepers
