In de vier afleveringen van Floortje en de Ambassadeurs gaat Floortje Dessing op bezoek bij elke keer weer een andere ambassadeur. Zo bezoekt ze Susanna Terstal in Iran, Wouter Jurgens in Myanmar, Renée Jones-Bos in Moskou en Hans Docter, ambassadeur bedrijfsleven en ontwikkelingssamenwerking. “Ik ben al heel lang gefascineerd door deze wereld,” vertelt Dessing. “Het mooie van werken bij televisie is dat je in een omgeving mag duiken die je niet kent. Een heel goede manier om bij ambassadeurs op bezoek te gaan.”
Waarom fascineert de ambassadeurswereld je zo?
“Het is het onbekende. Als kind vond ik het al machtig interessant om boeken te lezen over verre streken. Op een van mijn eerste reizen, nu achttien jaar geleden, was ik op de Nederlandse ambassade in Mombassa. Ze vierden daar Sinterklaas, met tafels vol marsepein en pepernoten, cadeautjes en een sinterklaas. Dit beeld van dat traditionele feest met álles erop en eraan, maar dan wel in een Afrikaans land, is me altijd bijgebleven. Een ontzettend clichébeeld natuurlijk en ik wist dat dit in de loop der jaren geëvolueerd moest zijn, maar ik wilde graag weten hóe. Daarnaast heb ik zelf geregeld contact met Nederlandse ambassades. Niet alleen voor visa, want als ik naar een risicogebied ga, wil ik er altijd even praten. Niet voor informatie over het risico dat ik loop, want daar ben ik me altijd bewust van. Maar het is goed dat ze weten dat er een Nederlandse ploeg aan het werk is. Als er dan iets gebeurt weet je elkaar snel te vinden en heb je overleg.
Je bent ambassadeur van het Rode Kruis. Zie je overeenkomsten met het werk van ambassadeurs?
“Nee, dat is echt iets heel anders. De enige parallel is misschien dat je als ambassadeur meehelpt om een missie uit te dragen, je zet je in voor een organisatie. Als je bij tv werkt, heb je de verplichting er iets zinnigs mee te doen. Dat geldt althans voor mij. Daarom ben ik ambassadeur voor het Rode Kruis, maar dat doe ik erbij. Ik zou veel meer kunnen doen. Heel anders dan Nederlandse ambassadeurs die zich fulltime met hun taak bezig houden. Niet alleen met paspoorten, maar vooral ook met diplomatie, handel en mensenrechten.”
Ben je erachter gekomen wat ambassadeurs drijft?
“Het totaalpakket dat die baan met zich meebrengt. Ze zeggen allemaal dat het avontuur ze trekt. Ze zitten ergens vier jaar en dan worden ze weer overgeplaatst naar een ander land. Ze mogen een wensenlijstje maken, maar het is altijd afwachten waar ze terecht- komen. Ze houden ervan om in de cultuur van een ander land te duiken, ze vinden het belangrijk om het beleid van Nederland uit te dragen en zich met dingen bezig te houden die ertoe doen. Zoals Susanna Terstal, de ambassadeur in Iran. Zij is daar gekomen vlak voordat de overheid het handelsembargo ophief. Ze was aanvankelijk veel bezig met handel, maar richt zich ook op mensenrechten. Zij is een heel open en benaderbare vrouw, zo’n hands-ontype dat in haar autootje door de stad scheurt.”
Floortje en de ambassadeurs start donderdag op NPO 1 om 22.20 uur.
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 46. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Deborah Ligtenberg
