Hoe was de rol van Jos Brink in het oude programma?
“Hij was een theatrale persoonlijkheid, een echte entertainer. Dat ben ik helemaal niet. In die zin kun je onze rollen totaal niet vergelijken. Ik wil en kan ook niet in zijn voetsporen treden. Onmogelijk. Jos was zo uniek. Het oude TV-toppers draaide net zo goed om hem als om zijn gast. Hij kwam op, omarmde zijn publiek en nam gewillig zijn applaus in ontvangst: ‘O lieve mensen, wat heerlijk dat jullie er allemaal zijn…’ Ik ben juist dolblij dat ik geen showtrap af hoef. Dat is niks voor mij.”
Jij staat niet graag in de spotlight?
“Nee, helemaal niet. Lang geleden maakten we Memories nog in de studio. Toen ik moest opkomen, zei de regisseur ineens: ‘Wat doe je nou?!’ ‘Nou, ik loop gewoon naar mijn plek toe.’ ‘Nee joh. Je naam wordt genoemd, dan moet je opkomen en moet je het applaus in ontvangst nemen.’ Toen dacht ik al: o nee, wat een hel! Kort daarop kreeg ik last van reuma en kon ik even niet zo goed lopen. Dus mocht ik het programma voortaan vanaf een kruk openen. Helemaal top! Een geluk bij een ongeluk. Kijk, tijdens een uitzending vind ik het hartstikke leuk om de touwtjes in handen te hebben en de spelverdeler te zijn. Maar ik vind het heel fijn als het verder niet over mij gaat.”
Welke fragment maakte op jou persoonlijk de meeste indruk?
“Ik weet het nog zo goed. Ik was net bevallen van mijn tweede kind. Had mijn kraamtranen nog hoog zitten. En toen verongelukte prinses Diana. Een vrouw van mijn leeftijd met twee kinderen! Als je dan hormonaal al in turbulente tijden verkeert, gaat zoiets zomaar met je aan de haal. Ik moest die kraamtranen kwijt en dacht: ik ga tijdens de uitvaart voor de televisie zitten. Dat heb ik dus de hele dag gedaan, met mijn dochter die ik afwisselend aan mijn linker- en mijn rechterborst had. Ik heb de tranen uit mijn kop gehuild. Het maakte zo’n enorme indruk op mij. Vooral ook dat beeld van die twee jongens achter die kist. Wat een verschrikking en wat een verdriet. Overigens had ik op mijn fragmentenlijstje ook Kreatief met kurk staan, met Arjan Ederveen en Tosca
Niterink. Daar moet ik echt zo hard om lachen. Dat vind ik zo geniaal gedaan.”
Het hele interview leest u in de Avrobode van week 28-29. Deze editie ligt nu in de winkel. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
